Behin zerbait hasi duzunean ezin duzu erdibidean utzi, amaitu behar duzu”. Hori da askotan haur eta nerabeei esaten dieguna bere ekintzen erantzule izan daitezen, hots, heldu bihur daitezen.
Asmoa erabat zilegi da, hots, bidean topatzen ditugun oztopoei aurre egiten trebatzea, frustrazioaren aurrean amore ez ematea eta benetan nahi dugunagatik borrokatzen ikastea.
Asmo hori lortzeko erabiltzen ditugun moduak, ordea, agian ez dira egokienak.
Esate hutsarekin ez da nahikoa, eredu ere izan behar dugu. Baina eredu izatea ez da egun bateko kontua, ez. Eguneroko kontua baizik. Eta hori zailagoa da.
Gizarte bezala aspaldi ekin genion gizon eta emakumeen arteko berdintasunaren bideari. 70eko hamarkadan aldarrikatzen zen “pertsonala dena politikoa dela”, eta horri esker azaleratzen hasi zen ordura arte etxe barnekoa zen fenomenoa, genero biolentzia alegia.
Gaur egun, tamalez, hau are politikoagoa da, are premiazkoagoa. Baina gizartearen erantzuna ez da proportzionala, asmo ona erdibidean uzten ariko bagina bezala.
Agian gure gizartea nerabezaroan dago eta kontu bera askotan errepikatu behar diogu bere ekintzen erantzule izan dadin, heldua izan dadin. Lasai gaude martxoaren 8an eredugarriak garelako, baina esan dugun bezala, eredugarri izatea eguneroko kontua da. Eta hori zailagoa da.