Ane Intxaurraga (Orozko, 1990) Nepalen egon da uda honetan trekking-a egiten, baina herrialde asiarra ezaguna zuen, izan ere, joan den urtean borondatezko lanak egin zituen ospitale eta umezurztegi batean gobernuz kanpoko erakunde batekin.
Zelakoa izan zen zure lehenengo esperientzia Nepalen?
Oso ona. Katmandu ondoko herri txiki batean egon nintzen familia batekin. Ni erizaina naiz eta hizkuntza dela eta oso zaila zen gaixoak tratatzea. Azkenean haurrekin egon eta ingeleseko klaseak ematea erabaki nuen.
Nola lortu zenuen honelako proiektu batean lan egitea?
Internet bidez nire kabuz Gobernuz Kanpoko Erakunde bat bilatu nuen. Nepalera joan nintzen eta bertan erakundearekin kontaktatu nuen.
Aurten berriro bueltatu zara baina beste gauza bat egitera...
Bai, aurten kirola sartu dut bidaian eta mendira joan naiz. Annapurnako trekking-a egin nuen 12 egunez motxilarekin. Oso erreza eta polita da ze herrietatik pasatzen zara, eta kultura eta jendea ezagutzen duzu. Bertako aterpeetan egon nintzen. Turismorako oso prestatua dago eta txarrena mendiko bakartasuna faltan bota nuela izan zen. Gainera, jende gehiagorekin joan nintzen eta besteei moldatu behar zara.
Nolakoa da kultura nepaldarra?
Jendea oso etxekoia da, nekazariak, eta animaliak edonon aurki daitezke. Gure lehenengo euskal kulturaren antzera. Tango jendea oso gertua eta jatorra da eta edozein momentuan bere etxea eskaintzen dute. Eta nahiz eta hizkuntza ez ulertu, jendea oso hurbila da eta keinuekin, begiradekin ulertzen zara. Hango jendea asko maite dut eta Nepalek sentimendu ugari eragiten dizkit.