Errealitateak, egunez egun, gezurtatu egiten ditu ekonomiaren guruak: Nazioarteko Moneta Funtsa, Europako Banku Zentralak eta Troikak huts egiten dute berriz gure ekonomiaren diagnostikoan eta ezartzen dizkiguten errezetetan; langile, eta oro har hiritarren aurka jotzen duten errezetak.
Zifra makroekonomiko batzuen errekuperazio iragarri arren, errekuperazio hori ez da pertsonengana iristen. INEk argitaratu zuen Bizi Baldintzen Inkestak egiaztatzen du pobrezia edo jendarte bazterketa arrisku tasa biztanleriaren %27.3an kokatzen dela. Neurri handi batean austeritate eta murrizketetan oinarritutako politika ekonomikoaren ondorio den pobrezia bat.
Horregatik, beharrezkoa da, gaurtik, politika egiteko modu honen norabidea aldatzea eta pertsonen beharrizanak lehenestea, eskubidedun enplegu duin batetik hasita. Sakrifizioen banaketa orekatuago baten aldeko apustua egiteko ordua da, eredu ekonomiko sostengarriago eta lehiakorrago bat defendatzen duen ekoizpen eredu baten alde apustua egiteko unea, erreforma fiskal juxtuago eta bidezkoago baten alde apustu egiteko unea, zeinetan iruzurrarekiko tolerantziarik egongo ez den eta zeinetan gehien duenak gehien zerga gehiago ordainduko dituen. Gure ongizate estatuaren mantenuaren alde apustu egiteko unea da. Bada garaia egoera aldatzeko eta ekonomia pertsonen zerbitzura jartzeko.