[IRITZIA] Nolako egurra, halako sua

Erabiltzailearen aurpegia Esti Urresola 2019ko urt. 27a, 07:00

Lamuza eskolak 50 urte betetzen dituen honetan, pantailaren aurrean urduri estutzen ditut ipurmamiak eta zenbatzen hasten naiz: zenbat oroitzapen, zenbat lagun, zenbat hastapen… Zenbat urte!! Zenbat? Zenbat, patio hura utzi nuenetik? DBHa institutuan estreinatu genuen belaunaldikoa naiz ni…beraz… atera kontuak, nahi izatekotan.
    
Txikia nintzenean astelehena zen nire astegunik gogokoena. Nagusiek barre egiten zuten arren, bai, gustokoa nuen klasera joatea. Gustokoa ikastea. Zeren Lamuzan ikasitakoa ez zen ikasgelen hormen baitan jasotakora mugatzen. Patio horretan bizi bait genituen Lamuzarrok ikaste-lehenak, astelehenetik astelehenera.

Lehenengo maisuak, eta lehenengo musuak; lehenengo aldagelak eta lehenengo aldaketak; lehenengo lagunak, lotsak, borrokak eta lehenbiziko gorrotoak. Zenbat? Hamaika ikaskizun, jolastokia baino ikastokia zirudien horretan.

Ikasi ere, neba- arreba nagusien lagunek abesten zituzten Barricadaren abestiak ikasi nituen eta karpetako sailkatze-orriak Itoitzen letra herrikoi zein Alejandro Sanzen irudi eta errima sofistikatuekin apaintzen nituen aldi berean.

Ikasi ere, homosexual hitzaren esanahia ikasi nuen, zenbaitek irain gisa erabili nahi zuten arren; aditu ere egin nuen edozein hitz laidogarriri darion pozoinaren kontrako botikarik onena lagun baten irribarrea dela. Eta halabeharrez ulertu behar izan nuen norbait arbuiatzeak sor lezakeen plazerra berehala hutsaltzen dela zu arbuiatzen zaituzten une berean.

Ikasi, gorputzaren iratzartzeari hegoak ezin zitzaizkiola eman ere ikasi nuen, patio erdian bederen, eta horretarako askoz pribatu eta egokiagoa zela Pruden atezainaren txakurra loturik zegoen inguruko txoko isila, sekretuz beterikoa. Askatu izena zuen eta kate lodi batez helduta zegoen animalia hura izan zen gure lehenengo musuen lekuko. Eta gu aldiz, bere arnas eta pausu urdurien ohiartzunen erantzule.

Aldiz, bereahala ikusi eta ikasi genuen, zoritxarrez, esplorazio horietan gizonezko eta emakumezkoen lizentziek berdin balio ez zutela.

Urte batzuk geroago, txoko hura gure kabuz sortutako egunkari baten bat-bateko erredakzioa bilakatu zen, edo hobe esanda bihurtu genuen, eta bertan izan nuen nire hedabideetan lehendabiziko esperientzia. Irudimenezko istorioak eta balizko gertakizunak asmatuz, idatziz eta irudikatuz, talde lanaren balioaz ohartu nintzen, oharkabean.

Horrela igaro ziren Lamuzako urteak. Egunero, goizean goiz polikiroldegira igeriketara joan ostean, ilea oraindik bustirik nuelarik, eraikin ori horretara abiatzen nintzen, Nor- nori- nork-a eta bestelako deklinazioak azaletik sartzen zitzaizkidan bitartean. Jakin ez genekien orduan, baina patio horretan jasotako egurrak bizitzarako beroketa dirudi gaurtik ikusita. Soinketakoak baino beroketa eraginkor eta baliagarriagoak. Garen su honen txingarrak.

Erlazionatuak

LAGUN AGURGARRIA:

Bisitatzen ari zaren webgune hau euskararen normalizazioaren alde Aiaraldea Ekintzen Faktoria proiektu berrituak garatzen duen tresnetako bat da.

Euskarazko hedabideak sortu eta eskualdean zabaltzeko gogor lan egiten dugu egunero-egunero langile zein boluntario talde handi batek.

Hedabide herritarra da gurea, eskualdeko herritarren ekarpen ekonomikoari esker bizi dena, jasotzen ditugun diru-laguntzak eta publizitatea ez baitira nahikoa proiektuak aurrera egin dezan.

Herritarra, anitza eta independentea den kazetaritza egiten dugu, eta egiten jarraitu nahi dugu. Baina horretarako, zure ekarpena ere ezinbestekoa zaigu. Hori dela eta, gure edukien hartzaile zaren horri eskatu nahi dizugu Aiaraldea Ekintzen Faktoriako bazkide egiteko, zure sustengua emateko, lanean jarraitu ahal izateko.

Bazkideek onura eta abantaila ugari dituzte gainera, beheko botoian klik eginda topatuko duzu informazio hori guztia.

Faktoria izan, egin zaitez bazkide.

Aiaraldea Hedabideko lantaldea.


Izan bazkide