Iragan asteazkenean zendu zen Antonio Aldama Tejada, 88 urterekin. Artista laudioarrak bere bizitza osoa bideratu zuen gaztetatik pasiotzat izan zuen horretara: margolaritza. Hala azaldu zion Aldamak Aiaraldea Komunikabideari 2016an eginiko elkarrizketan: “Askotan kontatu izan dut istorio hau. Anai bat daukat, ni baino hamar urte gazteagoa dena. Gabonetan belen batzuk egiten nizkion. Egurrez tailatu eta margotu egiten nituen. Egun batean nire aitaren lagun bat etorri zen, Bilbotik. Belenak ikusi zituenean galdetu zuen: ‘Nork egin du hau?’. ‘Nik’, erantzun nion. Margotzeari ekin behar niola esan zidan orduan”.
Orduan hartu zituen pintzelak lanabes moduan, “modu erabat autodidaktan”, eta ez zituen inoiz albo batera utzi. Pinturak “dena” eman zion, bere hitzetan. Bilakaera handia izan zuen urteetan zehar, “aspektu guztietan”. Baina adinak ere eragina izan zuen bere azken urteetako marrazketan. Begi-lausoen operazioa egin zioten, eta horrek “erabat” aldatu zuen bere koloreekiko pertzepzioa. “Orain askoz argitasun handiagoarekin margotzen dut”, aitortu zion Aiaraldea Komunikabideari bere etxeko ganbaran kokatutako tailerrean izandako solasaldian.
Nekea ere pilatzen joan zitzaion. “Lehen bazeuden egunak zeintzuetan 10-12 ordu pasatzen nituen pintatzen. Orain ezin naiz bi orduz jarraian egon, besoak huts egiten didalako”, azaldu zuen ordukoan.
Inspirazioa, baina, ez zitzaion inoiz faltatu. Bere hitzetan, “berezko sena” zuen gaiak bilatzeko. “Denetarik” margotzen zuen, “bodegoiak izan ezik”. Laudio eta Aiaraldeko paisaiak zituen bereziki gogoko. Hori bai, azken hamarkadetan antzinako diapositibak erabiltzera pasa zen, gaur egungo paisaiek antzinakoak bezainbesteko “kalitate kromatikorik” ez zutela argudiatuta. “Laudion bazeuden pintatzeko laupabost auzo polit. Gaur egun desagertuak daude”.
Oso modu xumean egiten zuen lan Aldamak, lan horrek izan zezakeen oihartzunari erreparatu gabe. Baina izan zuen oihartzuna, bai. Makina bat erakusketetan ikusi ahal izan dira bere koadroak azken hamarkadetan. Bilboko Itsasadarra Itsas Museoan egin zuen azkenetarikoa, eta San Roke kofradiak ere bere ibilbide osoaren errepasoa egin zuen hamarkada hasieran, beste erakusketa arrakastatsu baten bidez.