Tamalez aurtengo Korrika ez da gure herritik pasako. Hala ere, herrian sentiduko dogun gabeziak ez ditu gure oinak etengo. Bideak aurrera darrai, eta euskaldunok gurea egiten segi behar dogu. Hala ere, kontuan eduki behar dogu amaierarik gabeko bidaia bat aukeratu dogula. Horrelakoak gara euskaldunak, utopiaren aurkako borroka honetan kementsuak eta burugogorrak gara. Korrika honek ez du etenik, ez du amaierarik. Arrazoiek mugitzen gaituzte.
Gutxi ez balitz, horrela segi behar dogu, nahiz eta hauspoa beterik izan, nahiz eta trabak bidean aurkitu, nahiz eta indarrak agorturik eduki, beti egiten dugu aurrera. Hori da herri honek haren DNA-an txertaturik duen ezaugarriteko bat. Helmugarik gabeko bide honetan jaso dogun lorpenik handiena zutunik mantentzea eta bidea egiten segitzea izan da.
Euskararen aldarrikapen honetan, gure hizkuntz maitearen defentsan, denok batera agertu behar gara. Euskaldunok, mugimendu politikoen gainetik, siglen gainetik eta espektro politikoan dagoen kokapenaren gainetik euskaldunak gara. Euskarak nortzuk garen irakasten digu eta nondik gatozen jakitea garrantzitsua da. Euskal Herriko baserrietan garatutako hizkuntza da gurea, Arantzazuko santutegian babestu zen denbora arrotzetan eta urte ilunak pasa ondoren argia ikusi zuen. Orainean ere beste mugimenduei aurre egin behar dio euskarak bere bizi-iraupenerako. Horietako bat aro garaikideko transformazio digitalean presentzia eta hitza izatea da, baztertuak izan gabe.
Gure herriak irakatsi digu hamaika bat korrika izan ditugula, hamaika bat arrazoiengatik eta oraindik hemen gaude; korrika. Erakutsi daigun munduari nortasuna ez dogule galdu, ibil gaitezan batera euskararen errebendikazio honetan. Eñaut Elorrietak, Ken zazpiko abeslariak, Itsasoa Gara abestian esaten duen lez: “ta ez galdetu zer galdu genuen gure ametsaren bidean, izan garelako oraindik ere bagara eta beti izango gara”.
Abestiaren zati horrek, euskal herritarron eta gure hizkuntzaren ispilua erakusten digu. Gure ametsaren bidean egin dezakegun gauza bakarra, Korrika da.