Korrikari buruzko oroitzapenak urrun ditut, asko ume garaikoak baitira. Korrika noiz helduko zain geundenekoak, irrikan, egunez zein gauez eta zein azkar pasatzen zen gero, euforiak gugan irauten zuen bitartean.
Beste oroitzapen batzuk gertuago dauzkat, hauek kartzelako patioetan ospatutakoak. Korrikaren peto koloredunak jantzita, Fresneseko patioan ibili ginenekoa,, esaterako. Badakit beste kartzela askotan ere ibiliak direla, TIPI-TAPA, TIPI-TAPA, herriari lotzen gaituen ekimenean parte hartuz, distantzian, gure erara.
Aurten Araban hasten da, Amurrion, eta aurte, urte luzeen ondoren, Araban aurkitzen naiz neu ere. Lehenengo aldiz telebistatik jarraitu ahalko dut zer giro den. Dena dela, egon naizen lekuetan egonda, edota nagoen tokian nagoela, Korrikak beti zeharkatzen nau eta gaitu 'deserriko' euskaldunok. Herriz herri bezala gure gogoa: zein izango den kanta, nondik pasako den, nork eramango duen lekukoa, zein izango den honek gordetzen duen mezua... Pentsamendua lasterketarekin bat eginez.
Korrikak badu zerbait ilusioa eragiten diguna eta, geratzen den bideari begiratu beharrean, egindakoari begira jartzen gaituena, garenaren poza.
Horrela segituko dugu behar den beste, gure hizkuntzak bere lekua izan dezan. 22. Korrika hastear dela, Arabako ziega hotz honetatik be, HITZEKIN ozen diot, HEMEN GAUDE EUSKARAREN ALDE!