Zaloa Ibeasek, LAB sindikatuko Emakume Arloko arduradunak, emakumea eta urritasuna izan zituen hizpide.
Bere hitzetan, egun krisia eta prekarietatea askoren ahotan dauden berbak izan arren, ez zaizkio hainbeste emakumearen egoerari zuzentzen. Izan ere, emakume langileen egoera betidanik izan da prekarioagoa, baina egia da garaiotan latzagoa dela. Hasiera batean krisiak tradizioz gizonezkoen sektoreak direnei (eraikuntza, siderurgia…) eragingo zietela uste bazen ere, gero, sektore guztietara hedatu ahala, zerbitzuetan eta emakumeek gauzatzen duten ezkutuko lanean ere antzeman zen krisia. Egia esan, sektore feminizatuetan lan baldintzak hain prekarioak izan dira, ezen zaila da orain prestazio duinak jasotzea edo egoera hobetzea.
Bi faktore nagusi egon ziren emakumea lan-merkatu arautuan sartzeko: batetik emakumeek, banaka zein taldean, egindako lanaren ondorioz; bestetik, oparoaldietan eskulan merkea behar zela. Hala ere, emakumeek askotan lanaldi bikoitza dute familia esparruko zama eurek eraman ohi dutelako. Hortaz, emakumea ez da lan-merkatura aukera berdintasunean sartu.
Hona hemen datu interesgarri batzuk:
- Emakumeen %96k amatasun-lizentzia eskatzen dute, aitatasun-lizentzia hartzen duten gizonak, ordea, %4 dira.
- Emakumeek batez beste gizonak baino 7.200 € gutxiago irabazten dute urtean.
- Urduñan eskatzen diren gizarte-laguntza gehienak emakumeei dagozkie, arlo batzuetan ehunekoa oso altua da.
- Urduñan emakumeen langabezia-tasa %15ekoa da, gizonena, aldiz, %10ekoa.