Sarritan pentsatu dut bizitzako zeharkako lan handiak zirimiria bezalakoa direla. Dena busti behar da mela-mela eginda amaitu arte.
Euskara da gustura bustitzeko bizigunea. Euri tantak izan beharrean, hitz-tantak jasotzen ditugu egunerokoan. Euskaraz bizitzea erronka polita izateaz gain, aukera paregabea, ametsak egia bilakatzekoa hain justu. Zer goxoak hitzak, familian ematen ditugunak, lagunekin partekatzen ditugun solasaldiak, gozatzeko pasarteak…
Eta ez soilik elkar hitz egiteko edo komunikatzeko diren horiek. Euskara soka bat ere bada, munduari zabaltzen dugun soka amaigabea…euskara barruan diren hainbat eta hainbat tradizio, usadio-altxorrak, hiztegi berezia, musikari lotzen direnak, beste inon aurkitzen dituzun hitz aberastasuna... Hori guztia ere bada euskara.
Urteak joan urteak etorri, 80ko hamarkada polit eta berritzaile hartan eskualde honetan euskararekiko lotura osatzen hasi zen belaunaldi berri batekin. Euskaran murgildu nahi genuen euskara ezagutu gabe. Euskaraz bizitzeko grina nonahi. Eta martxan hasi ginen. Orain, urte batzuk pasa dira eta grinari berdintsu eusten diogu. Euskarazko sortzaileak egunero agertzen dira eta elikatzen dute euskarak duen unibertsoa. Unibertso horretan euri-zirimiriak darrai hasiera batean bezalaxe. Orain euskarak hastapen haietan zeukan ikusgaitasuna ere badator berriro ere…etengabeko mugimendu-ekintza bateratzailearen bidez…Korrika, kasu. Tipi-tapa soinu goxo horren atzean kolore anitzetako bizidunen suge berbatia dator. Eta gaur, hasiera Amurrion izango da. Lehen eta beti bezala adin guztietakook bertan izango gara…nor baino nor bere erritmoan, inor atzean utzi gabe baina xumea den helburua buruan. Txubaskeroa eta zapatilak jantzi eta bolo-bolo zabaldu “euskaraz bizi nahi dut”. Goza dezagun Korrikan.