Egiaz, ederra Joxe Blancok idatzitako irakurgaia, Bitorika/Atxupetako haitzean praktikatu izan den eskaladaren historia laburraz. Ni, ostera, ez nator horretaz mintzatzera, hain zuzen. Dezadan, beraz, alde bat utz haitzigoketa; eta bego harrobi horretan herriko gazte sorta batzuek eginiko sendagaila edo balentria.
Horma horretan zeinbait pintaketa egin izan da, lekua horretarakoxe berebizikoa, eta halako batean, aspaldixko, ertzainek ezabatu zutena era jakina da. Beharbada jakin ez, eta honegatik ez aipatu, ezabatzeko orduan Espainiako “enbaxadore” genuen Urkixo eta Valdivielso’tar Karla Mirena jaunak agindu zuela. Eta euskal ikurrina ere ezabatzeko agindu zuen arren, ertzainek berek jakinarazi omen zioten, legezkoa zelarik, ezin ezaba zezaketela. Baina, tira, ni ez nator horretaz mintzatzera.
Bitorika/Atxupetako haitzean eta Euskal Herriko beste zeinbaitetan gure gazte ausartek bide berriak ireki dituzte, haizpide edo, eta izen bana eman ere bai, behar den bidean, eta, hara!, izenik gutiz gehienak erdara (gaztelera) batuan. Dirudienez, gure gazte ausartok euskara ez dute horretarako gai; edo ez ote dakite euskaraz?; edo “globalizazioa” dela eta erdara (gaztelera) erabili behar dugula ote dute uste?; edo politikoki zuzenago ote erdara (gaztelera hemen, frantsesa han) orotarako?; edo…
Berrogei urtez gero hau! XXI. mendeko Euskal Herrian oraindik orain, A, B eta D-ko gure gazte ausart horiek… “Zipa” zer?… Baina tira, ez nadin mintza.
_tokikom_300x300.JPG){kind=small}