Korrika iragartzen den edizio bakoitzean, oroimenak klik egin eta bihotza limurtzen didaten hamaika gogoeta etortzen zaizkit gainera.
Oraintxe, Jon Pagoaga eta Iñaki Mendiguren ditut gogoan. Beren petoak jantzita. Ehundaka ume mokoren gidari. Bakoitza bere dortsalarekin. Ikastolatik Ugarte biderako asfaltoari, txalaparta bat balitz moduan ttakun ttakun, erritmo bizian soinua atera nahian…ehundaka zapatila, milaka hanka, bihotz andana…aldarri bakarra: Tipi tapa, tipi tapa! Korrika!!!
Hura zen hura, ilusioa eta jaia! Baina ez bakarrik airean euskarak eramaten gintuen Korrika Txikiaren egun berezi hura. Ezta gutxiago ere! Gurea Korrika txikia bazen ere, helduen antzera Euskarari etekin handiena ateratzeko gogoa erraldoia zen. Izan ere, egunak ematen bait genituen aurretik tenpera, errotulatzaile eta margo desberdinez DINA4 orri txuriei Korrikak merezi zuen liraintasuna atera nahian… Kolore zirinbolo zoroak sortuaz…Euskara kolore biziz jantzi gurata…
Eta orriak dortsal bihurtzen zituzten kateorratzak ezin ahaztu! Amak aurreko egunean erositako kateorratzak ez ziren inoiz nahiko izango urduritasun eta nerbio guztiez sortutako dortsalei eusteko… baina bazen, kateorratz haiek baino sostengu hobea emango zioten elementurik: ilusioa.
Ba…ilusioa… eta denboraren poderioz, euskaldun egiten gaituen hizkuntzarekiko miresmen eta amodio itsua bizirik darraite nigan.
Oraingo honetan, Amurriok piztuko du Euskal Herria euskaraz lotzen duen lasterketa handiena iragartzen duen suziria… eta niri, Aiaraldeko gainontzeko euskaldun eta euskaltzaleoi moduan, zirrara berezia eragingo dit…baliteke ez Ikastolarik abiatzen ziren Korrika txiki haiek bezain beste…baina bai jakitea, Korrikaren ez-ohizko edizio hau, egunetik egunera euskarari hauspo gehiago ematen zaion eta ematen jarraituko dion eskualdetik egin zela…euskara hitzetatik ekintzara eramanez…euskara hitzekin gure eginez….Euskal Herria hitzez eta ekintzez euskaldun bihurtuz…tipi tapa…baina geldiezin: Korrika!